I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja w Jędrzejowie, to szkoła ponadpodstawowa, której tradycja edukacyjna sięga początków XX – stulecia. Współczesne Liceum stanowi kontynuację przedwojennego Gimnazjum Ogólnokształcącego, które z kolei nawiązywało do dziedzictwa istniejącej od końca XVIII wieku, przy jędrzejowskim Opactwie Cystersów  Szkoły Wydziałowej. XX – wieczna geneza Liceum sięga roku 1912, kiedy to w Jędrzejowie zostało założone Progimnazjum Męskie, a w 1913 roku Progimnazjum Żeńskie. Z kolei w 1914 roku Progimnazjum Męskie zostaje przekształcone w Gimnazjum Ogólnokształcące Męskie, w którym w 1922 roku został przeprowadzony pierwszy państwowy egzamin dojrzałości. W wyniku kolejnych zmian w roku 1927 doszło do połączenia szkół i utworzenia jednolitego Gimnazjum Ogólnokształcącego Koedukacyjnego. Na podstawie reformy przeprowadzonej w 1932 roku, Gimnazjum Ogólnokształcące Koedukacyjne zostało przekształcone w placówkę dwustopniową, na którą składały się: czteroletnie Gimnazjum z tzw. „małą maturą” oraz dwuletnie Liceum wieńczone tzw. „dużą maturą”. W 1939 roku władze szkolne podjęły decyzję o upaństwowieniu jędrzejowskiego Gimnazjum i Liceum. Naukę pobierało w szkole blisko 400 – u uczniów. W trudnym okresie II wojny światowej, szkoła kontynuowała pracę w postaci zorganizowanych tajnych kompletów. W 1948 roku na mocy reformy systemu szkolnictwa, Państwowe Gimnazjum i Liceum w Jędrzejowie zostało przekształcone w jednolite czteroletnie Liceum Ogólnokształcące. W okresie powojennym Liceum nawiązywało do wypracowanych jeszcze przed wojną standardów dydaktycznych. Stopniowo wzrastała liczba uczniów, podobnie jak i liczba nauczycieli, którzy zdobyli wykształcenie w znaczących uczelniach kraju, a niektórzy z nich prowadzili prace badawcze w zakresie nauczanych przedmiotów. Nastąpiła także rozbudowa obiektu. Wyrazem kształtowanej tradycji szkoły, było nadanie Liceum dnia 8 maja 1966 roku, imienia patronackiego Mikołaja Reja z Nagłowic, XVI – wiecznego poety, pisarza, teologa, reformatora religijnego i działacza społecznego związanego z Ziemią Jędrzejowską. Równocześnie szkoła otrzymała sztandar symbolizujący tradycję edukacyjną Liceum. W 1974 roku wprowadzono w Liceum dla poszczególnych oddziałów szkoły profile nauczania. W 2002 roku naukę w szkole podjął pierwszy rocznik młodzieży nowego zreformowanego trzyletniego Liceum Ogólnokształcącego, a następnie w 2005 roku została w szkole przeprowadzona pierwsza tzw. „nowa matura”, wieńcząca naukę pierwszego cyklu dydaktycznego trzyletniego Liceum Ogólnokształcącego. Długi czas tradycji Liceum oznacza kształtowanie się specyfiki i tożsamości placówki. W 2005 roku społeczność szkolna włączyła się aktywnie w obchody 500 – ej rocznicy urodzin Mikołaja Reja – Patrona Liceum, a szkoła otrzymała oficjalną nazwę I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja w Jędrzejowie. Kolejno w 2005 roku i 2010 roku odbyły się Zjazdy Absolwentów Liceum, które były dobrą okazją do spotkania po latach absolwentów i przyjaciół szkoły, wspomnień i podkreślenia tradycji oraz znaczenia dydaktyczno – wychowawczego szkoły. W 2015 roku powstało przy szkole Stowarzyszenie Przyjaciół Liceum Reja wspierające Liceum w jego pracy edukacyjnej. Na podstawie przeprowadzonych zmian w systemie edukacyjnym, od 2019 roku w szkole kształcą się uczniowie zreformowanego czteroletniego Liceum.

Patronem I Liceum Ogólnokształcącego w Jędrzejowie jest od 1966 roku Mikołaj Rej – XVI – wieczny poeta, pisarz, działacz polityczny oraz reformator religijny związany z Ziemią Jędrzejowską. Mikołaj Rej urodził się w 1505 roku w Żurawnie na Rusi Czerwonej w rodzinie średniozamożnej szlachty małopolskiej, osiadłej w Nagłowicach w XV wieku. Mikołaj Rej kształcił się w szkole parafialnej w Skalbmierzu, a także w latach 1516 – 1518 w szkole we Lwowie. Studiował także na Akademii Krakowskiej. Dopiero jednak pobyt na dworze wojewody sandomierskiego Andrzeja Tęczyńskiego dał Rejowi podstawy edukacji. Wtedy właśnie uczył się literatury, stylistyki i ortografii. Ponadto pełnił funkcję sekretarza Andrzeja Tęczyńskiego. W 1531 roku poślubił Zofię Kościeniówną z Sędziszowa i założył rodzinę. Przez kilka lat Rej gospodarował w majątku żony na Ziemi Chełmińskiej. Stopniowo Mikołaj Rej zyskiwał nowe nadania. W 1539 roku po stryju Piotrze otrzymał Nagłowice. W 1547 roku lokował swoje pierwsze miasto Rejowiec, a w 1554 roku założył miasteczko Oksza. W latach 30 -tych XVI wieku rozpoczął działalność publiczną, w tym polityczną i religijną, a w latach 1546 – 1547 w nagrodę za działalność publiczną uzyskał przywileje królewskie oraz prestiżowy tytuł dworzanina królewskiego. O znaczeniu osoby Mikołaja Reja może świadczyć fakt, iż w 1554 roku król Zygmunt August powołał go w skład komisji przygotowującej projekt unii realnej polsko – litewskiej będącej podstawą dla utworzenia Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wtedy także Rej związał się z reformatorskim średnioszlacheckim stronnictwem egzekucyjnym, którego podstawowym celem była naprawa państwa, m.in. był posłem na Sejm w Parczewie w 1564 roku oraz  na Sejm w Lublinie w 1569 roku. Mikołaj Rej to ważna postać polskiej reformacji, to coraz bardziej odkrywany teolog i reformator religijny, który aktywnie włączył się w dzieło reformy chrześcijaństwa. Najprawdopodobniej między rokiem 1541 a 1548 przystąpił do Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego zwanego luterańskim, a następnie do Kościoła Ewangelicko – Reformowanego zwanego kalwińskim. Dosyć szybko stał się jednym z czołowych działaczy reformacyjnych. Uczestniczył w synodach Kościoła Ewangelicko – Reformowanego, współpracował z czołowym europejskim teologiem reformacyjnym Janem Łaskim, a także był patronem zborów ewangelickich i kaznodzieją podejmującym ważne zagadnienia z obszaru wiary oraz etyki. W 1558 roku brał udział w synodzie ewangelickim w Książu, a w 1559 roku w synodzie w Pińczowie. Mikołaj Rej zabiegał o popularyzację Ewangelii w języku polskim, m.in. dokonywał przekładów tekstów biblijnych z języka łacińskiego na język polski. Brał udział w pracach translatorskich związanych z powstaniem tzw. Biblii pińczowskiej. Równolegle do działalności politycznej i reformatorskiej Mikołaj Rej  prowadził pracę literacką. W swoich utworach pisanych w znacznym zakresie w języku polskim, podejmował ważne problemy epoki: polityczne, społeczne, jak i religijne. Do najbardziej znanych dzieł Mikołaja z Nagłowic i Oksy należą: „Postylla”, „Katechizm”, „Psałterz Dawidów”, „Żywot Józefa”, „Kupiec”, „Apocalypsa”, „Wizerunek własny żywota człowieka poczciwego”, „Zwierciadło”. Utwory Reja odnoszą się do konkretnej rzeczywistości i są osadzone w humanistycznym oraz reformacyjnym kontekście. Tym samym Mikołaj Rej należy do czołowych europejskich twórców piszących w językach ojczystych, który przyczynił się do rozwoju polszczyzny w XVI wieku. Mikołaj Rej zmarł w 1569 roku w Rejowcu i najprawdopodobniej został pochowany w Oksie. Osobowość, jak i dzieło Mikołaja z Nagłowic i Oksy – czołowego przedstawiciela polskiego, ale i europejskiego humanizmu, zasługuje na szczególną uwagę. Zagadnienia polityczne, społeczne, jak i religijno – etyczne które podejmował w swoich utworach i dziełach, są w dużym zakresie aktualne w czasach współczesnych. Mikołaj Rej ze swoją ewangelicką tożsamością wpisuje się znakomicie w wielowyznaniową tradycję polskiego chrześcijaństwa. Współcześnie także, zwłaszcza po Soborze Watykańskim II, czyli w dobie dialogu międzywyznaniowego i międzyreligijnego, na nowo odczytujemy dzieło Mikołaja z Nagłowic i Oksy w perspektywie ekumenizmu oraz uniwersalnych zasad etyki.